LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) – co to jest?
LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) to protokół komunikacyjny służący do przeszukiwania i zarządzania informacjami przechowywanymi w usługach katalogowych. Usługi katalogowe to hierarchiczne bazy danych zoptymalizowane do wyszukiwania, odczytu i modyfikacji danych, często używane do przechowywania informacji o użytkownikach, grupach, uprawnieniach, zasobach sieciowych i innych obiektach. LDAP jest prostym i wydajnym protokołem, który pozwala na szybkie wyszukiwanie i aktualizację danych w usługach katalogowych, takich jak Microsoft Active Directory czy OpenLDAP.
W przypadku LDAP informacje katalogowe są przechowywane w strukturze hierarchicznej, znanej jako drzewo katalogowe. Na jego szczycie znajduje się korzeń, który może reprezentować całą organizację lub domenę. Poniżej korzenia znajdują się kolejne gałęzie, które reprezentują różne jednostki organizacyjne, takie jak działy, grupy, lokalizacje itp. W każdej gałęzi mogą znajdować się kolejne gałęzie lub liście, które reprezentują konkretne obiekty, na przykład konta użytkowników.
Protokół LDAP definiuje sposób komunikacji z serwerem LDAP w celu pobierania, dodawania, modyfikowania i usuwania informacji z katalogu. Można wysłać zapytania do serwera LDAP, określając, jakie informacje są potrzebne i w jakiej strukturze. Serwer LDAP odpowiada na te zapytania, dostarczając żądane dane. LDAP jest szeroko stosowany w dziedzinie IT, szczególnie w systemach zarządzania tożsamościami, usługach katalogowych i autoryzacji użytkowników. Zapewnia skalowalność, wydajność i elastyczność w zarządzaniu informacjami katalogowymi w dużej organizacji lub sieci.
